"1000 pierwszych dni" - odc. 2 "Karmienie piersią"

Tydzień temu pisałam o pierwszym odcinku telewizyjnego programu "1000 dni" (TUTAJ). Dziś ciąg dalszy - kilka ważnych informacji o karmieniu piersią:

• Powinno być wyłączne przez okres od 4 do 6 miesięcy życia dziecka i kontynuowane wraz z podawaniem innych produktów przynajmniej do 12 miesiąca,
• Światowa Organizacja Zdrowia zaleca karmienie TYLKO piersią do ukończenia 6 miesiąca. 

Z medycznego punktu widzenia karmienie piersią:

• zmniejsza ryzyko wystąpienia u dziecka zapalenia ucha środkowego, infekcji przewodu pokarmowego, otyłości, atopowego zapalenia skóry, niektóre badania mówią też o tym, że zmniejsza ryzyko niektórych chorób nowotworowych krwi,
• zmniejsza ryzyko wystąpienia nowotworu sutka i jajnika u mamy, ułatwia pozbycie się zbędnych kilogramów.

Decyzję o karmieniu piersią większość mam podejmuje już w I trymestrze ciąży i nawet trudności, które często pojawiają się po porodzie, nie zniechęcają ich do tego.

Pierwsze karmienie piersią powinno odbyć się zaraz po porodzie, jeszcze na sali porodowej. Noworodek może być karmiony w czasie oględzin po porodzie.

Karmiąc, należy pamiętać o wygodnej i stabilnej pozycji. Prawidłowe ułożenie maluszka ułatwia bowiem ssanie mleka i zmniejsza ryzyko zachłyśnięcia. 

Piersi należy pielęgnować i dbać o ich higienę. 

DIETA mamy karmiącej:

• powinna być racjonalna i zbilansowana,
• przez pierwsze 2 miesiące powinna być lekkostrawna - należy unikać cebuli, czosnku i warzyw strączkowych - ze względu na właściwości wzdymające,
• po tym czasie mama karmiąca może zacząć rozszerzać dietę, wprowadzając nowe produkty pojedynczo, co 2-3 dni, obserwując jednocześnie dziecko - czy nie ma objawów alergii, kolek, wzdęć,
• nie wolno jeść nadmiernej ilości słodyczy, produktów bogatych w cukry proste, bardzo tłustych, ciężkostrawnych o owoców cytrusowych,
• należy unikać napojów słodzonych, gazowanych (zwłaszcza coli),
• powinno się pić 2-4l płynów, najlepiej niegazowanej wody,
• nie wolno palić papierosów i spożywać, nawet w minimalnych ilościach, alkoholu,
• tak naprawdę nie ma produktów wspomagających laktację,
• należy uzupełniać niedobory witaminy D - zarówno w diecie mamy, jak i dziecka.

W programie pojawiło się też kilka "laktacyjnych" ciekawostek:

• Najdłużej karmią piersią Eskimoski (tzw. matki długodystansowe) - przystawiają dzieci kilka lat, rekordzistki nawet 11-12!
• Sprinterkami w karmieniu piersią są Francuzki - bardzo szybko odstawiają dziecko od piersi, bo uważają, że karmienie niszczy ich biust - powoduje rozstępy i pogarsza jędrność.
• W Norwegii 98% mam karmi piersią. Jest to efekt rządowych zmian - na norweskich oddziałach położniczych wprowadzono bowiem zakaz dokarmiania dzieci sztucznym mlekiem przez kilka dni po porodzie.
• W Chinach obserwuje się powrót do tradycji instytucji mamki - wiele uboższych matek z prowincji karmi własnym mlekiem dzieci zamożnych kobiet.
• W Egipcie publiczne karmienie piersią jest zabronione.
• Najbardziej otwarci na publiczne karmienie piersią są Norwegowie. Nie razi ono w całej Skandynawii. Podobnie jest w Australii. Ale już np. w USA matka karmiąca może zostać wyproszona z restauracji.

Każda karmiąca mama powinna pamiętać o swoich prawach:

• przysługuje jej jedna 30-minutowa przerwa w pracy, jeśli pracuje do 6h dziennie lub dwie takie przerwy, jeśli pracuje dłużej,
• przerwy te mogą być łączone i to mama decyduje, kiedy z nich korzysta,
• korzystanie z przerw na karmienie nie może wpłynąć na otrzymywane wynagrodzenie,
• nie trzeba przedstawiać żadnego zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego karmienie piersią.

Więcej informacji na www.1000dni.pl

                      
A teraz, przy okazji tego tematu, kilka słów o moim karmieniu piersią.

Już w ciąży wiedziałam, że chcę, że zrobię wszystko, aby móc karmić Synka. Kiedy urodził się Szymek, byłam zachwycona, że potrafi pięknie i mocno przyssać się do piersi - przecież tak wiele dzieci ma z tym problem. Jeszcze na sali porodowej położna pomogła mi Go przystawić i Mały od razu załapał, o co chodzi. To nie znaczy, że nie obyło się bez problemów. Jak u wielu mam, tak i u mnie pokarm nie pojawił się od razu. Musiałam odciągać, wysysać. Dwa dni później "fabryka" ruszyła na całego. Skutek tego rozruchu był taki, że przeżyłam niezły nawał mleczny. Ja cierpiałam z bólu, Szymek denerwował się, bo nie nadążał połykać. Jakiś czas to trwało, ale w końcu sprawa się unormowała. 
Około czwartego miesiąca życia Synka pojawił się kolejny kłopot - kryzys laktacyjny. Fabryka spowolniła, mleka było jak na lekarstwo. Oj, nerwów mnie to kosztowało sporo. Trzeba było częściej i dłużej przystawiać, a kiedy Dziecko denerwuje się przy tym, płacze i pręży, nie jest to łatwe. Już myślałam, że to koniec. Po czterech dniach wszystko wróciło do normy. No może nie wszystko - od tego momentu piersi nie były już tak nabrzmiałe, już nie czułam rozsadzania od wewnątrz. Miałam wrażenie "pustych piersi", chociaż Synek utwierdzał mnie w przekonaniu, że puste nie są.  

Do teraz, dokładnie do wczoraj, wszystko było w jak najlepszym porządku. Karmiliśmy się karmieniem na całego :) Co się stało wczoraj? Byłam u mojego ginekologa. Od trzech tygodni borykam się z problemem, który może spowodować, że będę musiała przerwać karmienie. Leczenie wymaga podawania hormonów, a jak wiadomo - karmić w tym czasie nie wolno. Ginekolog dał mi tydzień na zrobienie dodatkowych badań. Jeśli w tym czasie nic się nie poprawi, rozpisze leki.

Czuję ogromną złość, smutek i rozgoryczenie w jednym. Nie pierwszy raz mój organizm mnie zawodzi. Nie mam na to żadnego wpływu. Nie mogę nic zrobić. Chyba tylko modlić się o cud...

Najgorsze jest to, że jeśli rzeczywiście będę musiała odstawić Szymka od piersi, to już teraz powinnam przyzwyczajać Go do butli, której nie toleruje :( Wiem, że ten proces trochę potrwa.  Nie da się tak po prostu z dnia na dzień zabrać maminego cycusia i zastąpić go silikonem...
Serce pęka mi z bólu, a myśli kotłują się w głowie. Z jednej strony wiem, że to nie moja wina, że i tak dawałam Szymkowi przez te 8 miesięcy to, co najlepsze. Jednak nie mogę wyzbyć się poczucia winy - bo to przecież ja, mój organizm zawodzi, przeze mnie Synkowi zostanie odebrane coś naturalnego, co lubi i co ma wpływ na jego całe życie.
Mam nadzieję, że to tylko zły sen. Jutro się obudzę i wszystko będzie w porządku...