Machina BLW ruszyła na całego!

I to zupełnie przypadkiem... Ale od początku!

Tak jak wcześniej pisałam - Szymek uwielbia jeść. Chętnie próbuje nowych rzeczy, a gryzienie nie sprawia Mu kłopotu. Chętniej jednak zjadał to, co włożyło Mu się do buzi, niż to, co leżało przed Nim na stole. Irytowało Go to, że wszystko wypada Mu z ręki, jest śliskie i nie zawsze współgra z ciałem :) 
Po ostatniej chorobie - "jelitówce" - pojawił się spory kłopot z jedzeniem. Szymek miał wielkie opory przed skonsumowaniem czegokolwiek (poza cycusiem, oczywiście!). Przyczyny tego upatruję w tym, że w czasie choróbska, chcąc nie dopuścić do tego, żeby się odwodnił, podawałam Mu płyny (niezbyt smaczne) w czymkolwiek i na czymkolwiek się dało. W ten sposób Synek zniechęcił się i na sam widok butelki, kubka czy łyżeczki zaciskał usta.
Brakowało mi już pomysłu, jak z powrotem zachęcić Go do jedzenia...
Kiedy wczoraj na obiad zrobiłam makaron z sosem pomidorowym, z bezsilności włożyłam trochę jedzenia do miski Szymka i po prostu postawiłam Mu ją na blacie krzesełka. Najpierw miał zaskoczoną minę. Patrzył na mnie tak, jakby chciał powiedzieć: "I co teraz mam z tym zrobić? No! Nakarm mnie, Mamo!". Nie reagowałam. Po chwili zaczął interesować się jedzeniem. Najpierw nieśmiało dotknął miski. Potem ją chwycił i... próbował zjeść :) 

Następnie włożył rękę w makaron, robiąc przy tym niesmaczną minę :) Po chwili miał już pełne garście jedzenia... W ten sposób bardzo szybko opróżnił miskę, chociaż rzecz jasna jedzenie trafiało raczej na blat i ubranie, a nie do brzucha :)
Kiedy miska była już pusta, zabrałam ją, ale jedzenie zostawiłam . Szymek nadal się nim interesował (i nie oznacza to, że się nim bawił!). Najpierw (nieśmiało) jedna, później druga, a za nią kolejna makaronowa kokardka lądowała w buzi mojego małego mądrali! Sukces! Pierwszy - zupełnie samodzielny - posiłek za nami! 

Cieszę się ogromnie - nie tylko z powodu pierwszego samodzielnego posiłku Szymka - ale również dlatego, że organizacyjnie przedsięwzięcie to okazało się czymś naprawdę prostym! Bałagan, którego tak się bałam, ogarnęłam w 3 minuty. No bo co to za problem przetrzeć wszystko ściereczką a resztki jedzenia dać psu? Synka jeszcze przed posiłkiem ubrałam w takie rzeczy, które plam się nie boją, bo już podniszczone są i tylko do tej czynności będą przeznaczone. Usmarowane sosem policzki, czoło, uszy, włosy i ręce po same łokcie to też nie problem. Od czego są chusteczki nawilżające?  
Od wczoraj jedzenie w naszym domu przeszło na wyższy level ;)  
... a dziś na obiad kurczak, kalafior i ziemniaki. Ciekawe czy też zostaną zjedzone z takim apetytem...