Miesięcy osiem z kochanym Ktosiem :)

To fakt.

Nieuchronny, niepodważalny, nieodwracalny...

Szymek ma już osiem miesięcy (i dwa dni!).

To już nie chłopczyk, to CHŁOPISKO!

Pewnie powtórzę to po raz n-ty, ale życie z tym szkrabem jest cudowne. Nie ma dnia, kiedy myślałbym inaczej. Bywają tylko trudne chwile, które i tak utwierdzają mnie w przekonaniu, że to jest to!

Szymek rozwija się prawidłowo. 

Jest coraz bardziej komunikatywny. Zdarza się, że potrafi określić swoje potrzeby - np. pokazuje przedmiot, którym chciałby się pobawić albo wyciąga w jego kierunku rączki, wydając przy tym dźwięk "Yyyy!".

Ostatnimi czasy uwielbia patrzeć na to, jak wypuszczony z jego ręki przedmiot spada na ziemię. Najlepiej, kiedy po upadku turla się lub podskakuje - wtedy frajda jest nie z tej ziemi :)

Umie też przemieszczać się w kierunku zabawki, chociaż robi to "na okrętkę" - pełzając do tyłu albo obracając się wokół własnej osi. 

Jeszcze nie raczkuje, ale śmiem twierdzić, że to kwestia dni :) Pupa hyca do góry jak szalona :)

Za to pełzanie ma opanowane do perfekcji. Codziennie zwiedza różne zakamarki domu - to zawędruje do kuchni, to wejdzie pod stół, to pod łóżko...

Na spacerach nie lubi spać. Woli przyglądać się z zaciekawieniem wszystkim i wszystkiemu - oczywiście w pozycji siedzącej.

Je chętnie i sporo. Kiedy ma dość, zaciska usta i marszczy nos, dając do zrozumienia, że nic więcej nie weźmie do buzi. Do posiłków pije - z moją pomocą - wodę z kubeczka-niekapka.

Najlepszym przyjacielem Szymka jest... pies. Kiedy on pojawia się na horyzoncie, wszystko inne przestaje być ważne. Patrzy na nią z zaciekawieniem, śledzi każdy jej ruch. Kiedy znika z pola widzenia, przywołuje ją.
Najświeższą nowością jest to, że musieliśmy obniżyć podłogę w Szymka łóżeczku. Tak się wiercił, tak obracał, tak wyginał, że baliśmy się, że któregoś dnia po prostu wypadnie.

Żeby nie było tak kolorowo, ponarzekać też mogę - przede wszystkim na sen. Nadal mamy z tym duży problem. Szymek potrafi budzić się w nocy kilka razy. Ostatnio upodobał dobie godzinę trzecią - ma wtedy wielkie wyspane oczy. Bawi się, gada, śpiewa tak głośno, że chyba sąsiedzi na całej ulicy słyszą. Początkowo mnie to bawiło, ale zaczynam odczuwać irytację. Jestem zmęczona, niewyspana. Od ponad 8 miesięcy nie przespałam całej nocki, ba! nie przespałam ciągiem 5 godzin! Myślałam, że kiedy zacznę dawać Szymkowi butelkę po kąpieli, to się zmieni. A tu kicha! Po pierwsze dlatego, że nie chce pić mm, a po drugie - nawet jeśli wypije ok. 100ml (max!) - to i tak budzi się po ok. 3h na cycusia. Martwi mnie to nie tyle jeśli chodzi o długość snu, ale ze względu na to, że tak niechętnie pije z butelki. Nadal istnieje ryzyko, że za miesiąc będę musiała odstawić Synka od piersi i co wtedy? Nie chcę fundować Mu niepotrzebnego stresu...

Jak zwykle pozostaje mi nic innego jak czekać i być cierpliwą...