"Wy nie wiecie, a ja wiem, jak rozmawiać trzeba z psem..."

Mamy w domu psa.

Pies ma 6 lat. Kupiliśmy go (a dokładniej ją) zaraz po ślubie - słodkiego małego szczeniaczka. Jedno spojrzenie wystarczyło, żeby się zakochać :) Prawie jak w filmie "Marley i ja" :)

To, co się działo później, to istny rollercoaster. Wstawanie w nocy, żeby wyprowadzić, wygryziona (wieeele razy) wykładzina w kuchni, rozsypane kakao i cukier puder w bajorku... (trzeba było myć wszystko kilka razy, żeby przestało się kleić), wydrapana ściana, pogryzione buty (moje wymarzone Alpinuski)... Ech, można by tak wymieniać i wymieniać. Kto widział "Marley'a", ten wie, o czym mówię :)

Te "wspaniałe" atrakcje już za nami. Teraz nasz psiak jest raczej spokojny, chociaż momentami bywa jeszcze narwany, zwłaszcza na spacerach :)

Kiedy na świecie miał się pojawić Szymek, trochę się obawialiśmy, jaka będzie jej reakcja na takie Maleństwo. Martwiliśmy się jednak na zapas. Po przyjeździe ze szpitala tylko obwąchała fotelik i poszła do siebie. Szymek też nie zwrócił na nią jakiejkolwiek uwagi. Później bywało podobnie.  
Dopiero jakiś czas temu nasz Synek zaczął sam zauważać jej obecność - śledzi ją wzrokiem, patrzy jak zahipnotyzowany na jej merdający ogon, woła ją, wydając piski i krzyki, wymachując rączkami. Od czasu do czasu pozwalamy naszej psinie podejść bliżej Małego, żeby jedno przyzwyczajało się do drugiego. W końcu niedługo lato, Szymek zacznie tuptać, a psiak będzie zawsze w pobliżu. 

 

 






















Nasz Synek bardzo lubi towarzystwo swojego pieska - jest jednak coś, co wywołuje grymas niezadowolenia na Jego twarzy. Nie znosi, kiedy ten go liże lub dotyka zimnym mokrym nochalem. Słodki widok :)

Mam nadzieję, że Szymek zdąży się jeszcze nacieszyć swoim pupilem. Przecież zacznie sobie zdawać sprawę na poważnie, kim jest, kiedy psina skończy 8-9 lat, a to już słuszny wiek dla czworonoga...

 

 PS. Zdjęcia mają już ponad miesiąc! Wiem, zgapiłam się...