Dwa oblicza natury

Wczoraj wczesnym popołudniem wybraliśmy się na spacer. Było pięknie. Świeciło słonko. Pogoda wymarzona...
Na usta samo tak jakoś cisnęło się:

                      Bo gdy wiosna buchnie majem,
                          Cały świat się majem staje.
                      To wiosenne słońce sprawia, że...
                           Że dziewczyny piegi mają,
                        Że się chłopcy w nich kochają...

Do pewnego momentu wszystko było w jak najlepszym porządku. Jednak po kilkunastu minutach spacerowania zaczęło się!

Tarcie oczu.

Łzy płynące ciurkiem po policzkach.

Zasmarkany nos.

Rozdrażnienie.

Spuchnięte i zaczerwienione oczy.

Z każdą minutą narastał we mnie niepokój. 

Postanowiłam zabrać Szymka czym prędzej do domu.

Szybko obmyłam Mu twarz chłodną wodą, ale na niewiele to się zdało.

Dopiero po godzinie łzy przestały kapać, a z oczu zeszła opuchlizna.

Dzisiaj jest już dobrze. 
Wczoraj przeszła burza, spadł deszcz, temperatura niższa, więc warunki zdecydowanie lepsze. 

Jednak maminy czujnik wykrywania kłopotów włączony na maksa! Wszędzie węszę podstęp natury, ciągle obserwuję Szymka. 

Prawdopodobnie nasz Synek jest na coś uczulony. To COŚ to jedna wielka niewiadoma, bo przecież tyle rzeczy teraz pyli! Przyroda - ta piękna, zachwycająca kolorami, wywołująca uśmiech na naszych twarzach - buchnęła ni stąd ni zowąd... nie tyle pozytywną energią (przynajmniej już tego tak nie odbieram), ale alergenami...

Łudzimy się, że może właśnie ta niesamowita w obecnym czasie intensywność pylenia wywołała tak ostrą reakcję uczuleniową u Szymka i że za jakiś czas, kiedy pyłki opadną, będzie lepiej. Zdajemy sobie jednak sprawę, że może to być prawdziwa wieloletnia alergia. Braliśmy ją pod uwagę już wcześniej - Mąż uczulony jest na pyłki traw i zbóż, więc było ok. 30% szans, że Małego też to spotka :(

Dlatego właśnie dzisiaj mam kiepski dzień.
Jestem wściekła...
Mam focha na przyrodę - tę podstępną zarazę!
Gotuje się we mnie ze złości, że spotyka to mojego Synka. Nie mogę znieść myśli, że cierpi. 
Wiem, że ze wszystkim można sobie poradzić, że są leki...
Ale on jest jeszcze taki malutki! :(


PS. Nie jestem okrutną Mamą, która zamiast zająć się Dzieckiem - robi Mu zdjęcia. Pstryknęłam fotki, aby w razie ponownego wystąpienia objawów, pobiec z nimi do pani doktor!