Jadłospis 10-miesięcznego Szymka

Kilka dni temu jedna z Was napisała, że chętnie przeczytałaby notkę na temat tego, co obecnie króluje w diecie naszego Synka. Z tego powodu ten oto wpis.

Podstawowa zasada jest taka, że Szymek je (prawie) wszystko to, co my. Już od bardzo dawna nie przygotowuję Mu nic "specjalnie". Uznaję, że jest to najlepszy, najbardziej naturalny sposób wprowadzania pokarmów do diety niemowlaka. Żadnego wymyślania i cudowania. Nie chcę, żeby Szymon kodował sobie w głowie, że On je co innego niż my.

Szymkowy plan dnia wygląda następująco:

• 7.00-8.00 - pobudka
• wylegiwanie się w łóżku w piżamach, ubieranie
• ok. 9.00 - śniadanie
• zabawa
• ok. 10.00 - spacer
• ok. 12.00 - drzemka (butla mleka)
• ok. 14.30/15.00 - pobudka
• ok. 15.00 - obiad
• zabawa
• ok. 18.00 - kolacja/podwieczorek
• zabawa
• 19.30 - kąpiel (butla mleka)
• od 20.00 do ok. 23.00 spanie
• ok. 23.00 pobudka na butlę mleka
• od 23.15 do rana spanie :)

Jeśli chodzi o śniadanie, to zazwyczaj szykujemy sobie jakąś kanapkę - np. z masłem i szynką. Wędlinę podaję zawsze tę samą - fileta z piersi kurczaka (Mąż jest obeznany w branży mięsnej i twierdzi, że jej skład jest ok). Najczęściej kroję ją w kostkę i podaję Szymkowi. Mały wprost ją uwielbia! Jest już na tyle cwany, że na oko rozpoznaje szynkę i pieczywo i czasami tego drugiego nie chce, a na wędlinę otwiera szeroko buzię :) 

Oprócz kanapek na naszych śniadaniach króluje też jajko - gotowane lub w formie jajecznicy (tę wersję Szymon lubi bardziej).

Często wcinamy też pomidora - dla Szymka obieram go ze skórki. 

Powiem szczerze, że mam obawy co do ogórka. Nasz Synek potrafi odgryzać słuszne kawałki pokarmów (osiem zębów ułatwia Mu to zdecydowanie!) i boję się, że zwyczajnie się nim zadławi. Chyba jeszcze chwilę z nim poczekam.  

Nie podaję jeszcze mleka krowiego ani jego przetworów. Twaróg, jogurt czy ser żółty pojawią się w diecie Szymka za około miesiąc. To nie znaczy jednak, że eliminuję białko krowie w 100%. Zdarza się, że Synek zje trochę budyniu lub kwaśnej śmietany, ale zawsze jest to niewielka ilość.

Podczas jedzenia można też gimnastykować się :)

 

Każdy okruszek jest godny uwagi!

Dodam tylko, że nowością jest chwyt szczypcowy - Szymek chwyta najmniejszy drobiazg palcem wskazującym i kciukiem i od razu wkłada do buzi.

Co do obiadu, to tak jak wspomniałam - Szymon je to co my. Zupa, ziemniaki, ryż, kasza, makaron, mięsko (zawsze chude - z kurczaka, ryba) i najróżniejsze warzywa (marchewka, kapusta, fasolka, buraczki, kalafior, brokuły...). Z jedzeniem tych rzeczy nie ma najmniejszego problemu. Nasz Synek ma chyba doskonale rozwinięte kubki smakowe, bo lubi intensywne smaki - dużo ziół, smak pomidorów. 

Do posiłków Szymek pije tylko przegotowaną wodę. Tak ją polubił, że ostatnio pluł pysznym kompotem porzeczkowo-truskawkowym. Kiedy z powrotem nalałam do kubka wodę, było ok :)

W tak zwanym międzyczasie Szymek dostaje najczęściej owoce - obecnie na topie są truskawki i czereśnie (oczywiście wydłubuję pestki!), a na dniach zaczną się maliny. Czasami skrobie sobie też młodziutką surową marchewkę, zerwaną prosto z grządki :)

Nie daję Szymkowi słodyczy - ani czekolady, ani wafelków, ani cukierków. Zdarza się jednak, że podaję Mu ciasto - ale tylko takie, które sama zrobię. Jestem wtedy pewna, że to, co je, jest mi znane. Szymek uwielbia np. ciasto z galaretką, o którym pisałam wczoraj.

Z jedzeniem poza domem też nie ma najmniejszego kłopotu. Nie dalej jak wczoraj jedliśmy "na mieście". Rodzice zamówili sobie grillowaną pierś z kurczaka z dodatkiem frytek i surówek, a dla juniora - zestaw gotowanych warzyw (śmialiśmy się, że to był pierwszy najdroższy posiłek Szymka poza domem - 7 zeta). Na szczęście inwestycja okazała się opłacalna - Synek wciągnął wszyściutko! I warzywa, i mięsko. Na koniec spróbował też frytkę :) Jestem zdania, że smakować można wszystko, byle wykształcić prawidłowe nawyki żywieniowe.

Wracając z zakupów, zahaczyliśmy jeszcze o Maca, żeby kupić sobie deser - lody z polewami: toffi i czekoladową. Aby i Synek miał uciechę, kupiliśmy Mu wafelek. Całą drogę do domu był pochłonięty jego konsumowaniem! Po prostu wessał się w niego i nie chciał puścić :) Kiedy dojechaliśmy do domu, naszym oczom ukazał się taki widok - wafelkowy Szymek :)

Resztki rozmoczonego wafelka dostały się pieskowi :)

Podsumowując, nasza przygoda z jedzeniem jest naprawdę miła. Nie muszę prosić, błagać, nakłaniać, szukać sposobów, czarować, śpiewać, robić z siebie błazna... Co to to nie! Jedzenie jest w naszym domu przyjemnością i mam nadzieję, że na długo tak pozostanie :)