Nowy domownik

Od jakiegoś czasu mieszka z nami coś nowego.

Coś, co jest wielkie, kolorowe i wszędobylskie.

Przyjmuje różne kształty.

Panoszy się.

Przeszkadza.

Kłuje w oczy.

Przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu.

Potykam się o to co chwilę.

Walczę z tym, ale na niewiele to się zdaje. 

I tak wraca.

Codziennie ze zdwojoną siłą.

Do niedawna mieszkało tylko w salonie.
Teraz rozpanoszyło się w kuchni. 

I w łazience.
I w sypialni.

Nawet w ogrodzie jest.

Boję się, że za jakiś czas nie będzie miejsca w naszym domu, do którego by to nie dotarło.

Tylko jedno z nas jest zadowolone z jego obecności.

Nasz Syn.

On właśnie lubi to.

Wręcz kocha.

Spędza z tym mnóstwo czasu.

Co więcej - pomaga mu w panoszeniu się po całym domu.

Razem tworzą zgrany duet. 

Świetnie się razem bawią.

Boję się tej przyjaźni, bo może pójść w niedobrym kierunku.

Może sprowadzić naszego Synka na złą drogę.

Nauczy się dziecię złych nawyków i będzie krucho.

Lepiej nie sprowadzać czegoś takiego do domu.

A jeśli już się pojawi i będzie chciało zostać na stałe, należy to oswoić to i mieć nad tym kontrolę.

Nikt bowiem nie chce, aby taki nowy domownik zmienił całe dotychczasowe życie pozostałych mieszkańców.

Przecież nikt nie lubi... BAŁAGANU :)

 

 Zabawkowy bałagan w domu, a na dworze co???

Dużo większa frajda!

 

U Was też tak bywa? Pewnie tak :)