Mąż

Nie wiem, czy ja jakiś los na loterii wygrałam, czy jak, ale Mąż to mi się trafił fajowy :)

Sprząta, gotuje, prasuje, dzieckiem się zajmuje... Tylko nie pierze, bo "na tych programach pralkowych się nie zna", a poza tym przecież "pralka pierze sama" :) Żadne obowiązki domowe Mu nie straszne. Zawsze powtarza, że nie brał sobie żony do sprzątania, gotowania, prania itp. ale do kochania :)

Kiedy źle się czuję, herbatę z cytryną przyniesie i obiad dla chorych ugotuje. Zapytacie jaki to? Już odpowiadam - rosół z kluskami, gotowany kurczak, ryż, biały sos i marchewka z groszkiem. Mniam! Zawsze pomaga!

Kiedy dół mnie dopadnie i nic się nie chce, zawsze zmobilizuje do działania. Tak długo gada, przekonuje, namawia, że nie sposób nie wziąć się w garść.

Kiedy zdarzają się ciężkie momenty, nigdy nie unika rozmowy. Zawsze jest blisko. Przytula i mówi "będzie dobrze!".

I choć uparciuch z Niego okrutny, choć próbuje organizować życie wszystkim wokół, choć czasami chrapie i nie umie być cicho wtedy, kiedy trzeba, chociaż mówi mojej mamie, że kiedy jestem niegrzeczna, to zamyka mnie w szafie (:DDD), to kocham Go całym serduchem.

I kocham te nasze weekendy, kiedy całe dwa (a w tym przypadku trzy) dni jesteśmy razem non stop. Kiedy rano budzimy się obok siebie. Kiedy wskakuje do nas Szymek i wygłupiamy się na całego. Kiedy jemy razem śniadanie. Kiedy spacerujemy, trzymając się za rękę...

Czym sobie Mężuś zasłużył, że tak Go dzisiaj chwalę? Niczym. Po prostu jest...

...no dobra - upiekł dzisiaj pyszną tartę jabłkowo-cynamonową :) Należało Mu się! :p