Jak odnaleźć ducha świąt?

Każdy ma swój sposób na odnajdowanie ducha świąt. Dla jednych to pieczenie pierników, dla innych chodzenie na roraty. Tworzenie ozdób na choinkę lub wymyślanie pysznych potraw, które pojawią się na wigilijnym stole. Ja trzymam się zawsze tych samych rytuałów.

Po pierwsze Musierowicz. Znacie jej książkę "Na Gwiazdkę"? Ja ją uwielbiam! Sięgam do niej co rok i zawsze odnajduję to coś. W każdym rozdziale znajduję słowa, które powodują we mnie jakąś przemianę, wywołują przemyślenia:

"Święta historia o Bożym Narodzeniu dla jednych jest prawdą, dla innych - tylko legendą lub opowieścią symboliczną. Jedni przeżywają ją całym sercem, inni pozostają obojętni, jeszcze inni - drwią. Nikt chyba jednak nie zdoła Bożego Narodzenia zignorować. Każdy musi się do niego w jakiś sposób odnieść - i nie może uniknąć zastanowienia."

 

"Rozpowszechnienie wynalazku telewizji, zwłaszcza w jej dzisiejszej, godnej pożałowania formie, zubożyło nas drastycznie i niewiarygodnie. Zamiast ze sobą śpiewać, pracować i rozmawiać, czerpiąc otuchę i ciepło z wzajemnej bliskości, tkwimy - ponurzy, bierni, nieruchomi i osobni - przed niebieskawo świecącymi pudełkami, gapiąc się na monotonne przygody kryminalistów i gangsterów, na zawsze takie same pościgi samochodowe i nużące, beznadziejne opowieści z życia mafii lub zbrodniczej młodzieży z kręgów narkotykowych. Nie zaprosilibyśmy raczej tych ludzi do domu; ale ich przecież wpuszczamy, za pomocą pilota, nie tylko do naszego domu, ale i do naszych głów, i do naszego życia. Patrzymy, przygnębieni, jak paskudnie się kłócą, biją, oszukują i mordują, słuchamy złych, agresywnych słów, widzimy skondensowany,jednostronny obraz ludzkich wad, przywar, przewin i zbrodni. Jeszcze chwila, a uwierzymy, że świat naprawdę jest piekłem, a ludzie - bestiami.

Ejże!

Wyłączmy to głupie pudło.

Zwołajmy rodzinę i przyjaciół.
Jest adwent. Trzeba coś razem zrobić."

W książce można nie tylko znaleźć informacje nt. samego Bożego Narodzenia, rorat, św. Mikołaja, ale i przepisy na świąteczne smakołyki albo instrukcje wykonania ozdób na choinkę. Ja jednak odnajduję w niej przede wszystkim sens - sens świąt, sens rodziny.

Po drugie - kolędy. W naszym domu królują trzy płyty. Na pierwszej znajdują się tradycyjne polskie kolędy. Słuchamy ich podczas przygotowywania świątecznych potraw i strojenia choinki. Drugiej uwielbiam słuchać wieczorami, przy blasku świec i trzaskach dobiegających z kominka. Michael Buble w świątecznym wydaniu to jest to. Trzecią płytę "odpalamy" w samochodzie, kiedy wybieramy się na Wigilię do moich rodziców. Słuchamy wtedy... kolęd w wykonaniu Arki Noego. Mój Mąż śpiewa na cały głos z dzieciakami, a ja podśmiechuję się z Niego.

Kolejny element - ubieranie choinki. Najwcześniej dzień przed Wigilią. Ja wolałabym ubierać jak najpóźniej, ale Mąż zawsze mnie popędza :) Nasza choinka co roku jest żywa i nie przypomina tej z supermarketów. W kartonie z ozdobami panuje istny misz-masz. Są figurki drewniane, koronkowe, słomkowe, makaronowe, znajdą się też orzechy. Co roku robię też ozdoby z plastrów pomarańczy. Jest nawet pewna dziwna skarpetka dziecięca, a w niej Szymkowy test ciążowy :) Uwielbiam tę naszą "niepoukładaną" choinkę!

Oczywiście jak przystało na typową kurę domową w nastrój świąteczny wprawia mnie również całe to pieczenie, gotowanie, sprzątanie i strojenie domu. Nawet to, że padam po tym wszystkim z nóg, nie jest w stanie pozbawić mnie świątecznego nastroju :)

A Wy jak przygotowujecie się do świąt?