Poświątecznie

Święta minęły błyskawicznie. Zresztą jak zawsze.

Najpierw Wigilia z teściami. Po zjedzeniu rybki po grecku Szymek - jako najmłodszy - rozdawał oczywiście prezenty. Poradził sobie z tym zadaniem rewelacyjnie. Sam znalazł pod choinką sanki (mam nadzieję, że śnieg jednak spadnie tej zimy), traktor ze zwierzakami i farmerem oraz kulę z otworami, przez które można wrzucać klocki w różnych kształtach (zabawka, którą wielu z nas miało w dzieciństwie). 

Potem szybkie pakowanie do auta i jazda do drugich dziadków na kolejną Wigilię. A tam - Gwiazdor. Taki realny, gadający i rozdający prezenty :) Szymek potraktował go z dużym dystansem, ale nie uciekał ani nie płakał. Dał się nawet wziąć na ręce. Kiedy Gwiazdor poszedł, Szymek - wyraźnie ożywiony - dokończył rozdawanie prezentów. Zgarnął namiot cyrkowy, w którym od razu zamieszkał, skarbonkę i elegancki ciuszek.

W drugi dzień świąt odwiedził nas jeszcze wuja Konrad z kuzynem Kamilem i Szymek wzbogacił się o kolejny prezent od Gwiazdora - drewnianą kolejkę. Obłowił się nasz maluch w te święta że hej!

Ogólnie święta minęły nam dobrze. Szymek całymi dniami pięknie się bawił. Poza tym On doskonale czuje się w towarzystwie, więc im więcej ludzi, tym dla Niego lepiej. 
Ja niestety nie bardzo. Nadal czuję się fatalnie, przyjęłam zatem taktykę "musisz to przetrwać". Niewiele zjadłam, dużo leżałam, zaliczyłam krótki spacer w pierwszy dzień świąt i tyle. Na nic więcej nie było mnie stać. Szkoda, że nie mogłam cieszyć się tym wyjątkowym czasem w pełni, ale zwyczajnie nie miałam na to wpływu...