Badanie połówkowe

No to jesteśmy za połową. Wkraczamy w 22. tydzień ciąży. W związku z tym faktem w sobotę zaliczyliśmy najważniejsze na tym etapie badanie połówkowe.

Spędziliśmy w gabinecie ponad dwie godziny, z małą przerwą na rozruszanie górnego dzieciątka, bo nie chciało pokazać całej twarzy :) Powiem szczerze, że leżenie na wznak przez tak długi czas nie było komfortowe. Mniej więcej w połowie badania zrobiło mi się słabo, czułam trudności w oddychaniu i zdrętwiała mi prawa ręka. Inaczej jednak się nie dało.

Doktor, który badał nasze bliźnięta, to naprawdę niezły specjalista. Przez całe dwie godziny pokazywał nam na ekranie, co widzi i nazywał to, używając specjalistycznego słownictwa. Widzieliśmy nerki, przewody moczowe, żołądki, jelita, przepony, wszystkie paluszki i paliczki, soczewki w oczach, noski, wargi, podniebienia, wyrostki zębodołowe, uszka naszych dzieci. Obserwowaliśmy bijące serca; dowiedzieliśmy się, że mają wszystkie komory, zastawki, łuki i że przepływy w nich odbywają się we właściwych kierunkach. Lekarz dokładnie obejrzał również mózgi naszych dzieciątek - pomierzył móżdżki, komory, wyrostki. Niesamowite, że w dzisiejszych czasach jest to możliwe. Kiedy pomyślę sobie, że dawniej przykładano tylko trąbkę do brzucha kobiety, żeby usłyszeć puls dziecka, przeszywa mnie dreszcz.

Bliźnięta zostały również zważone. Mają 330 i 390g (od początku jedno jest ciut większe). Wydawało mi się, że to znaczna różnica, ale lekarz wyjaśnił, że taka 15-procentowa rozbieżność jest zupełnie normalna. Poza tym wymiary dzieci nie odbiegają od norm - wiek ciąży odpowiada ich rozwojowi.

Spora część badania została nagrana, 

więc teraz możemy oglądać sobie nasze dzieciątka w domu :)

      

Dzieciątko dolne :)

Dzieciątko górne :)

Kiedy już dowiedzieliśmy się, że wszystko, absolutnie wszystko jest w porządku i że nasze dzieci są zdrowiuteńkie, zapytałam o płeć :) Okazało się to, co podejrzewałam przez całe badanie (bo co nieco udało mi się podejrzeć) i potwierdziło to, co wydawało nam się już wcześniej. Górne - większe - dziecko to stuprocentowy chłopak :) Nie ma mowy o pomyłce. Przyglądając się dolnemu, lekarz powiedział: "Nie widać, nie widać, ale to jak nic jest dziewczyna". No i wyszło na to, że będzie parka :) Jestem zdania, że to sytuacja najlepsza z możliwych. Mamy wielkie, wielkie szczęście. Jeśli rzeczywiście będzie tak, jak zasugerował lekarz (wiadomo - pomyłki się zdarzają, zwłaszcza w przypadku dziewczynek), to będziemy najszczęśliwszymi rodzicami pod słońcem. Nawet mój Mąż, po wyjściu z gabinetu, powiedział: "No i fajnie, trzech chłopaków to jednak byłoby za dużo" ;) 

Będą kiecki i kitki! Jupi! A Szymek będzie miał cudne towarzystwo do zabawy - i kumpla, i kumpelę :) 

Czas zacząć dyskusję na temat imion :)

PS Matka czuje się dużo lepiej. Mdłości i bóle miednicy rzadsze. Chęć do życia większa. Niestety pojawiły się bóle kręgosłupa. Najbardziej uciążliwe są jednak momenty nagłego osłabienia - kołatanie serca, brak sił w nogach, kłopoty z oddechem. 

Biorąc pod uwagę, jak było i jak jest - nie narzekam! :)

Na wadze - plus 4.