Nietematycznie

W blogowym świecie zazwyczaj jest tematycznie. Tak jest łatwiej i celniej (bo oglądalność większa :)). Wszystko poukładane. Zapomina się jednak często, że blog (pamiętnik) ma prawo być zapisem tego, co działo się w naszym życiu, a to najczęściej bywa właśnie chaotyczne. Biegnie swoim torem. Nie zawsze musimy to porządkować, bo bywa i tak, że nasza opowieść traci wiarygodność.

Dzisiaj mam taki właśnie nieuporządkowany dzień. Od wczoraj nic mi się nie chce. Po prostu mam lenia. Będzie zatem chaotycznie i nietematycznie.

Znowu czuję się gorzej. Stwierdzam z pełną świadomością, że ciąża bliźniacza jest dużym obciążeniem dla organizmu kobiety. Ogólnie można to ująć tak: wygląd hipopotamicy (na wadze +3,5kg, ale czuję, jakbym nosiła przynajmniej 10-kilowy brzuch) i kondycja staruszki. Wyjście do wc wiąże się zadyszką, pyszny obiad przygotowany przez Męża znowu zakończył się mdłościami, a przewracanie się z boku na bok podczas południowego odpoczynku spowodowało taki ból, że łzy same popłynęły... Bywa i tak, że nagle robi mi się ciemno przed oczami, a nogi nagle tracą czucie. Ja wiem, narzekać nie mam prawa - tak bywa, że ciąża nie jest stanem lekkim i przyjemnym. Mówią, że to nie choroba, ale jakoś tym razem dopadło mnie tyle dolegliwości, że trudno udawać, że wszystko jest w porządku. Chciałabym w końcu zacząć cieszyć się tą ciążą, móc wyjść na spacer (takie piękne słonko dzisiaj!) bez obawy, że zrobi mi się słabo albo dopadnie przeszywający ból krzyża czy miednicy. Chciałabym mieć tyle energii, żeby góry przenosić! Coś mi się jednak wydaje, że nie będzie mi już to dane. Nawet lekarz powiedział ostatnio, że teraz to już będzie ciągle pod górkę :( No cóż, bywa...

Jako że nie mogę zbytnio się wysilać, sprzątaniem domu znowu zajął się Mężuś (jak to dobrze, że umie, że chce, że nie marudzi!), ja natomiast zasiadłam w gabinecie i uporządkowałam tonę papierzysk. Posegregowałam, włożyłam w teczki, koszulki, wyrzuciłam wszystko, co zbędne i nagle okazało się, że mamy tyyyle miejsca w szafie :) Lubię ten stan.

Powoli myślimy z Mężem o przygotowaniach do powitania na świecie naszych dzieciaczków. Szykuje się przemeblowanie sypialni, zakup łóżeczek, wózka, kilku ciuszków... Próbujemy jakoś rozsądnie rozłożyć to w czasie, wiadomo - podwójny wydatek zobowiązuje do większych oszczędności. Poza tym nie chcę zapeszyć. W poniedziałek mija dokładnie 20. tydzień ciąży. Jeszcze wszystko może się zdarzyć. Oczywiście optymistycznie patrzymy w przyszłość, ale chyba dopiero w okolicach 30. tygodnia będę spokojniejsza i pewniejsza. Z drugiej strony nie możemy wszystkiego odkładać na końcówkę ciąży, bo też nie wiadomo, czy nie wyląduję czasami na podtrzymaniu w szpitalu. Jeśli tak by się stało, Mąż i tak będzie miał sporo na głowie, więc nie chcę dokładać Mu jeszcze innych spraw.   

A jutro czeka nas pakowanie. Mąż wybywa na kilka dni w delegację, więc zbieramy manatki i jedziemy z Szymkiem na ferie do dziadków. Nie bardzo lubię opuszczać dom, bo tutaj wszystko ma swoje miejsce i swój czas, ale to zawsze jakaś odskocznia. W ogóle zapowiada się intensywny tydzień - najpierw pobyt u dziadków, w sobotę badanie połówkowe, a w niedzielę rodzinna uroczystość. Mam nadzieję, że bliźniaki dzielnie zniosą te zawirowania. 

To tyle. Dom posprzątany, pranie zrobione. Zbliża się wieczór. Położymy Szymka spać, coś zjemy, coś obejrzymy i kolejny dzień się skończy. Kolejny dobry, choć niełatwy dzień. Jeśli jutrzejszy będzie podobny - nie będzie aż tak źle. Jeśli będzie lepszy - ucieszę się niezmiernie. Oby tylko nie był gorszy...