Poranek inny niż wszystkie

Godzina 6.58. Słyszę krzyki dobiegające z pokoju Szymka. Obolała, ale szczęśliwa po nocy spędzonej we własnym łóżku, idę do Syna. Stoi w łóżeczku i wyciąga do mnie łapki. No to biorę. Kładę w sypialni, na miejscu Męża, który już od 2 godzin w pracy. Przykrywam kołdrą.

Leżymy.

Po chwili czuję małą rączkę klepiącą moje ramię. Potem drapiącą po głowie. I palec - najpierw w oku, potem w nosie. O nie! Tego nie zniosę! Odwracam się na drugi bok. Znowu klepanie - tym razem po plecach. A potem kręcenie się, wiercenie, obroty, wstawanie, gadanie, bawienie smoczkiem, zdejmowanie skarpetek...Nie marudzi, nie denerwuje się - wręcz przeciwnie, najwyraźniej dobrze się bawi. Korzystam więc i odpoczywam, próbując ułożyć się w takiej pozycji, żeby kości bolały jak najmniej.

Tak zleciała nam godzina. 

O 7.55 postanawiam - wstajemy. Odwracam się do Syna. Spogląda na mnie wielkimi oczyskami, uśmiecha się. Mówię: "Chodź, przytul się do Mamy". Bez oporów przyciska głowę do mojego policzka. O dziwo nie ucieka po kilku sekundach. Przytula się i przytula. No to korzystam! Masuję Mu plecki, głaszczę po głowie. Po chwili czuję, że Jego głowa jest jakby cięższa. Słyszę głębszy, miarowy oddech...

Syn usnął w mych ramionach :) Wtulony we mnie!

Nie ruszam się, nie oddycham zbyt głośno, żeby choć nie przerwać Jego snu. Chwilo trwaj! 

Śpi. Oddycha głęboko. Sapie i wzdycha rozkosznie. Jakie to miłe uczucie! Napawam się. Uśmiecham się pod nosem. Łapię każdą wspólną minutę. Czuję zapach zbożowej czuprynki i ciepły oddech na mojej twarzy. 

Po godzinie dochodzę do wniosku, że to chyba nie jest najlepsze rozwiązanie - tak spać i spać. Trzeba pomyśleć o śniadaniu. A i drzemka południowa pewnie się przesunie. Akurat dzisiaj to niewskazane, bo mamy inne plany. Budzę zatem Syna. Przeciąga się, ziewa, dając znać, że dobrze Mu się spało. Mówię: "Szymku, wstajemy. Trzeba się ubrać i zjeść śniadanko". Na sygnał jedzenia Synek od razu się ożywia. Z energią podskakuje na łóżku, mówiąc z uśmiechem na twarzy "am!". 

Taki to poranek mieliśmy dziś z Szymkiem :)

PS Od kilku dni w słowniku Szymka funkcjonuje nowe słowo: "keam", co oznacza "krem". Początkowo nie miałam pojęcia, o co Mu chodzi, ale zauważyłam, że wypowiada te dźwięki, kiedy smaruję się rano kremem. Sprytna bestia! :)