Szymek i... brzuch

Do Ciebie, Boziu, rączki podnoszę,

o zdrowie dla Mamy, Taty, Szymka i... Bliźniaków proszę.

I proszę także niech mnie od złego

na każdym kroku aniołki strzegą.

Od kilkunastu tygodni tak wygląda nasz wieczór. Po kąpieli, ubraniu w piżamkę, wyczesaniu włosów dziękujemy za to, co dobrego spotkało nas w ciągu dnia - za miły spacer, dobry obiad, odwiedziny u rodziny, znajomych, za udaną zabawę... A później wspólny pacierz. Taki z pokazywaniem - na Mamę, na Tatę, na Szymka i brzuch :) Nasz szkrab nie ma oczywiście pojęcia, kim są bliźniaki i co tak naprawdę robią w moim brzuchu, ale wie, że to, że one tam są, jest ważne.

Codziennie mówimy Mu o bliźniakach, pokazujemy brzuch. Często się do niego przytula, głaszcze go i daje rodzeństwu buziaki. Zasługuje na to. Powinien być uczestnikiem "nowego", choć jest jeszcze malutki. Ma prawo wiedzieć, budować więź, współodczuwać nasze emocje. Jest przecież częścią rodziny. To Jego rodzeństwo ma niebawem pojawić się na świecie. Nie tylko nasze życie wywróci się wówczas do góry nogami. Jego także. Dlatego już teraz dzielimy naszą miłość na dwoje. Tak właśnie - na dwoje. Na Szymka i... brzuch :)