Powoli

Powoli dochodzimy do siebie.

Powoli życie wraca do normy.

Powoli zaczynamy też rozumieć, dlaczego od kilku dni mamy w domu małego histeryka...

Wcale nie chodzi o smoczek, jak mi się wcześniej wydawało. Krzyki, wrzaski i płacz, które pojawiają się przed i w trakcie każdego spania, do złudzenia przypominają te sprzed kilku miesięcy. Przyczyny dopatruję się w dwóch rzeczach, które mogły wydarzyć się jednocześnie - choroba, której Szymek zwyczajnie się wystraszył, bo była gwałtowna i kolejny skok rozwojowy.

Znowu musimy uzbroić się w wielką cierpliwość i po prostu być dla naszego syna. Siedzieć przy nim, dopóki nie zaśnie i utwierdzać w przekonaniu, że wszystko jest i będzie dobrze. Nie twierdzę, że to łatwa sprawa. Czasami nerwy puszczają, a w moim stanie to w ogóle niewskazane. Staram się nie traktować tej sprawy śmiertelnie poważnie, bo wierzę, że w końcu się z nią uporamy, ale nie ukrywam - odbija się ona na moim samopoczuciu. Wczoraj wieczorem zażartowałam nawet do męża, że chyba na piątkowej wizycie poproszę lekarza o wypisanie skierowania na przymusowe "wakacje" na poznańskiej Polnej :D Przynajmniej bym sobie odpoczęła ;)

Na szczęście w ciągu dnia jest dobrze. Zabawa trwa w najlepsze i nie ma marudzenia. Chociaż tyle! 

Ostatnio na topie są: piłka, samochody i książki, książki, książki. Najnowsza zdobycz Szymka - prezent od babi Gabi, która odwiedziła Targi Edukacyjne w Poznaniu - to rewelacyjna książeczka "W dżungli" z wydawnictwa Ene Due Rabe. Bawimy się z jej wykorzystaniem w miniteatrzyk, wydając z siebie odgłosy zwierzaków. A kiedy Szymek chce bawić się sam, pędzi do lustra i do niego stroi różne miny :)

A ja kulam się do przodu. Z dnia na dzień z większym obciążeniem, a tym samym - z większą trudnością. Z wielkim strachem czekam na piątek, z obawą, że usłyszę złe wieści. Wczoraj zakończyliśmy 24. tydzień ciąży, 25. na horyzoncie. Każdy dzień się liczy, każdy jest na wagę złota. Żeby z większą wiarą przeżywać kolejne (zapewne niełatwe) tygodnie, postanowiłam odcinać dni w kalendarzu. Zrobiłam sobie tabelkę. Od wczoraj wykreślam w nim dni - na razie do 32. tygodnia. To absolutne minimum! Nie ma mowy o wcześniejszym porodzie. Koniec. Kropka! :)