Dream team

Wybiegam myślami, o rok, o trzy lata, o pięć...

Widzę ich, jak...

Rano cichaczem wślizgują się do naszego łóżka i cierpliwie czekają, aż otworzymy oczy. 

Budują namiot z koców i spędzają w nim całe dnie. Z wnętrza słychać tylko śmiechy, piski i okrzyki radości. Każą przygotować sobie kanapki i sok, żeby nie przeżywać przygody swojego życia na głodnego.

Podczas posiłków buzie im się nie zamykają. Jeden przez drugiego wykrzykuje, co też ciekawego działo się w przedszkolu. 

Pędem biegną do drzwi, kiedy tata wraca z pracy. Ścigają się, komu uda się przywitać go najprędzej. Wieszają mu się na szyi i nie dają odsapnąć. 

Pocieszają się, kiedy jedno przewróci się i zbije kolano. Głaszczą po głowie i pomagają przykleić plasterek z Kubusiem Puchatkiem.

Zrywają z krzaków rosnących w ogrodzie truskawki i maliny, a sok cieknie im po brodach.

Znoszą mi do domu dżdżownice i pająki, a ślimakom urządzają domek w słoiku po ogórkach.

Wieczorami cała trójka zachlapuje łazienkę, urządzając bitwę morską. Później wszyscy siedzą na łóżku i z rozdziawionymi z zaciekawienia buziami słuchają bajki czytanej przez jedno z nas. Potem wspólny paciorek i buziaki na dobranoc.

Zamykam oczy i widzę...

Trzy pary butów stojących na korytarzu, trzy kurtki wiszące na wieszaku. Trzy dodatkowe talerze na stole. Trzy szczoteczki do zębów na zlewie w łazience. 

Widzę to. I uśmiecham się w myślach :) Mój dream team!