Nie chwal się moim dzieckiem!

Nie należysz do najbliższej rodziny. Ba! Nie należysz nawet do grona znajomych. Znamy się tylko z widzenia (i chciałoby się dopowiedzieć: "jedno o drugim nic nie wie").

Nie spotykasz się z nami raz na kilka dni. Widzisz nas przez chwilę raz na miesiąc, na dwa, czasami rzadziej. Raczej z daleka. 

Nie wiesz, co lubimy, a czego nie.

Nie masz pojęcia, jak żyjemy.

Nie wiesz, jakie zasady panują w naszym domu.

Nie wiesz, jak wyglądają nasze relacje.

Nie wiesz, w jaki sposób wychowujemy swoje dziecko.

Nie możesz tego wiedzieć, bo zwyczajnie nic o nas nie wiesz.

To dlaczego próbujesz wchodzić z buciorami w nasze życie?

Dlaczego wydaje Ci się, że możesz decydować o tym, co dla naszego dziecka jest dobre?

Dlaczego nie pytasz mnie o zgodę?

Dlaczego bierzesz moje dziecko za rękę i prowadzisz je do jakiejśtam cioci, chcąc się jej pochwalić "jaki to fajny chłopczyk"?
Dlaczego chwalisz się moim dzieckiem?

Dlaczego wciskasz mu do ręki coś, czego my nie chcieliśmy mu dawać?
Nie, to wcale nie jest miłe.
Nie, nie mam obowiązku cieszyć się, bo ktoś uważa moje dziecko za fajne.

Ja wiem, że ono jest najpiękniejsze, najmądrzejsze, najmilsze, najsłodsze, najukochańsze... ale inni wiedzieć tego nie muszą (i często nie chcą).

Nie masz swoich dzieci, wnuków, którymi mógłbyś się chwalić?

Dlaczego wykorzystujesz ufność akurat mojego dziecka?

Bo jest miłe, ładne, pogodne?

Bo jeszcze nie potrafi przeciwstawić się dorosłemu, któremu wciąż ufa? 

Bo nie wie, że właśnie zostało potraktowane jak eksponat? 

Bo jest Ci lepiej? 

Czujesz się młodziej? 

Dlaczego nie potrafisz dostrzec, że w jego oczach widać lęk, chociaż całym sobą próbuje to ukryć?

Dlaczego je straszysz?

Dlaczego wydaje Ci się to na miejscu?
Dlaczego stawiasz nas - rodziców - w niezręcznej sytuacji?

Czy to tylko brak taktu czy raczej zbytnia pewność siebie połączona z przeświadczeniem o większym doświadczeniu? A może zwykła złośliwość?

Czy podobałoby Ci się, gdyby ktoś zmusił Cię do czegoś, a Ty nie mógłbyś się temu sprzeciwić?

Znasz to uczucie, kiedy robisz coś wbrew swojej woli tylko dlatego, że ktoś tego oczekuje?

Miło Ci?

Wątpię!

Dlaczego zatem robisz to mojemu dziecku?
Dlaczego robisz to nam?

Nie podoba mi się to i nie będę siedzieć cicho!

Nie zgadzam się!

Nie wyrażam zgody, żebyś chwalił się moim dzieckiem! 
Znajdź sobie inne powody do zabłyśnięcia w towarzystwie.
Moje dziecko zostaw w spokoju!