Chaos kontrolowany

Tak to właśnie wygląda.

Ostatnio nie ogarniam. Tzn. chyba ogarniam, bo jeszcze mogłoby być zdecydowanie gorzej, jednak mam dziwne wrażenie, że wszystko mi się jakoś rozłazi... Coraz mniej czasu dla siebie, dla domu. W zasadzie cały poświęcamy dzieciom. A im dalej w las, tym... więcej obowiązków. Coraz częściej w zlewie piętrzy się stos naczyń, coraz więcej rzeczy do prasowania... Cóż, taki lajf... Priorytety mam inne :)

Dzieciaki rosną. Nie da się ukryć. Mam wrażenie, że im są starsze, tym bardziej wymagające. Nie dlatego, że cokolwiek wymuszają, po prostu ich potrzeby zmieniają się, a moje siły coraz skromniejsze. Jadę na rezerwie...

Najstarszy to już chłopisko, które wie, czego chce i coraz klarowniej sygnalizuje swoje potrzeby (poza nocnikowymi, niestety). Rozgadało się dziecię na całego. Buduje coraz dłuższe wypowiedzi, codziennie pojawiają się nowe słowa. Ostatnio na topie jest: "noś, gęś, paćy". Dwa dni temu, kiedy nocą rozszalała się burza, dostał słowotoku: "Mamuś, źmi nie, boji, niuniu, papa, pani" (w tłumaczeniu - Mamuś, nie chcę, żeby grzmiało, boję się, niech burza idzie sobie papa, do pani"). Nadal mamy fazę "śam". Na szczęście (wieeelllkieee szczęście!) kontakty z młodszym rodzeństwem są cudowne. Zastanawiałam się, kiedy przyjdzie ten czas, że zabawią się razem, a to już! Dzieje się! Tu i teraz, na naszych oczach. Nasz mądry dwulatek zabawia młodsze towarzycho. Cmoka, żeby uspokoić, macha grzechotkami, czyta książki, podaje smoka, głaszcze po głowie... 

A jak maluchy? Oj, to zupełnie inna bajka. Są totalnie różni. Różne charaktery, różne upodobania...

Córa nadal opiszczona, ale są postępy. Kilka razy w ciągu dnia potrafi skupić uwagę na zabawce, podśmiechuje się i radośnie fika kończynami. Nastał cudowny czas maty! Oboje ją lubią, za co i ja jestem wdzięczna, bo dzięki temu zyskuję kilka wolnych minut na np. przygotowanie obiadu. Dobrze śpi. W ciągu dnia ma jedną drzemkę trzy-, czterogodzinną i kilka krótkich. W nocy natomiast śpi rewelacyjnie (odpukać!) - zasypia ok. 19.30-20.00, śpi do 3, 4, dostaje mleko i zasypia dalej. Budzi się ok. 8. 

Frań "rozgłużył się" - śpiewa i grucha tak pięknie, że buzia sama się uśmiecha. Sen ma zdecydowanie słabszy. Za dnia lubi spać często, ale krótko. W nocy początkowo dotrzymuje kroku siostrze i śpi 5-6h ciągiem, ale później zaczyna się stękolenie, piszczenie, wiszenie na cycusiu. Od około 5 rano już nie śpię. Biorę go do łóżka i tak trwamy sobie w półśnie do ok. 7.00-7.30. Wtedy Franek najczęściej odpływa, a ja łudzę się, że mam jeszcze chwilkę, chwilunię na sen. Guzik! Najczęściej właśnie wtedy słyszę cichutkie kroki Szymka, który wyczłapał się ze swojego łóżeczka i maszeruje do naszej sypialni, cichutko mówiąc "Mamuś...". No i koniec spania. Żeby nie obudził młodszego rodzeństwa, zabieram go do jego pokoju, przebieram i... razem zaczynamy kolejny dzień.

Matka trojga (ojciec też!) nie ma lekko :)