Uciekam z domu!

Wybieram się dziś do fryzjera. Do fryzjerki - przepraszam, Pani Ewelino :)

W końcu! Potrzebuję tego jak nigdy. Jak powietrza! Nie dlatego, że moje włosy wołają o ratunek (chociaż po części tak właśnie jest), ale dlatego, że KONIECZNIE MUSZĘ WYJŚĆ Z DOMU!

Nigdy nie myślałam, że znajdę się w takiej sytuacji. Nigdy nie potrzebowałam tego typu odskoczni. Uważałam, że dzieci, mąż, dom dają mi szczęście i spełnienie. I tak jest. Nadal. 

Od pewnego czasu dzieje się jednak ze mną coś niedobrego. Jestem przemęczona i rozdrażniona. Mam wrażenie, że utknęłam tu i teraz i nie mogę ruszyć z miejsca; że się duszę. Mam momenty, że chciałabym wrzasnąć "MAM DOŚĆ!" i wybiec z domu, wsiąść w samochód, przejechać ze sto kilometrów, wynająć pokoik w zacisznym hoteliku i spędzić jedną jedyną noc SAMA!

Nie poznaję siebie - drugiej takiej domatorki ze świecą szukać - a jednak!

Od kilku dni dzień zaczynam o 4-5 rano, bo najmłodsze dziecię ubzdurało sobie, że to odpowiednia pora na największą aktywność w ciągu doby (chociaż reszta rodzeństwa za lepszą uważa godzinę 8). Jęczy, stęka, marudzi... Jednym słowem zmrużyć oka nie daje. W nocy też nie rozpieszcza. Woła o cyca co 2-3h, a nakarmione butelką nie zmienia w tej kwestii zdania. Za dnia śpi też niewiele, z reguły kilka razy po pół godzinki (dla porównania siostra robi sobie czterogodzinną drzemkę!!!). To tylko potwierdza fakt, że Franek to nie tylko skóra zdjęta z Szymka, ale że upodobania mają też takie same. Najstarszy syn robił identycznie!

Żeby nie zwariować, na siłę wymyślam sobie inne niż "dzieciowe" zajęcia*. Ktoś powie, że w każdej wolnej chwili to ja powinnam spać, a nie tworzyć, ale tylko tak jestem w stanie oderwać się od tego domowego kieratu. Na szczęście mąż mój ułatwia mi to, jak tylko umie. Zabiera dzieci na spacer albo na siłę wypycha z domu. A wieczorem nie ma pretensji, że sam kładzie się do łóżka... <3

Idę zatem relaksować się na fotelu fryzjerskim. Nie planuję radykalnych zmian - nie zmieniam koloru ani długości. Przewiduję, że i tak ze sto razy pomyślę o dzieciach i o tym, co właśnie robią z tatą :p
I nawet jeśli ta wizyta będzie przypominała sytuację ze zdjęcia:

to wiem, że wrócę w lepszym nastroju i to jest dla mnie najważniejsze! 

A na sobotę umówiłam się do kosmetyczki! A co! :)

* Szyję w ilości hurtowej podusie do wózków. Jeśli i Ty masz na taką ochotę, daj znać - dziś wieczorem składam zamówienie na materiały, więc spiesz się z wiadomością :)