Nierozłączni

Oni też, tak samo jak my, nie potrafią żyć bez siebie. Jak zwierzęta stadne - bez siebie ani rusz.

Dziś rano pierwszy obudził się Franko. O 5.40 :/ Pomarudził, postękał, napił się troszkę i zasnął. 

O 6.15 zawołał Szymek. Poszłam do niego, taszcząc za sobą swoją kołdrę, żebyśmy mogli położyć się razem. A on że nie "niuniu" tylko bawić! Tłumaczyłam, że jeszcze ciemno, że wszyscy śpią, że przytulimy się i pośpimy razem, ale to na nic. Naiwna jestem, ot co! Ja się położyłam, a Szymek grasował po pokoju.

Jak tylko usłyszał, że Franio się budzi (zawsze perfekcyjnie odgaduje płacz dzieci!), zawołał "Mamuś, choć, Haniu (nowa modyfikacja imienia brata) budzi!" i z impetem wleciał do sypialni. "O w mordę..." zaklęłam pod nosem. Drzwi trzasnęły tak, że nieboszczyk zerwałby się na równe nogi. Jagoda podskoczyła, otworzyła oczy, na szczęście nie rozpłakała się, a uradowany Szymek na to "O, Godziu teź budzi". I podleciał przywitać się z nią, potrząsając rękę przez szczebelki łóżeczka. 

I już radość. Wielka radość. Bo znowu wszyscy w komplecie. Bo można zacząć kolejny dzień zabaw i przytulańców. Więc wskakuje na łóżko i całuje w rękę, i w czoło. I znosi swoje zabawki. Wciska je im w rączki, a kiedy mówię, że tych nie wolno, bo są za małe, obraża się i zwiesza głowę.

A kiedy jedno nagle zniknie, to gadaniu nie ma końca - gdzie jest, co robi... Na szczęście (?) jeszcze nie pyta. Nie umie. Zadaje pytania, budując zdania oznajmujące, ale i tak bywa to uciążliwe, bo nie ma opcji nie powtórzyć tego, o co mu chodzi. Nie ma zmiłuj. Będzie piłował, aż ulegniemy i powtórzymy całą jego wypowiedź, przytakując. 

A jakie rozmowy toczą się już pomiędzy najmłodszymi! Położeni naprzeciw siebie dyskutują, piszcząc, plując i śpiewając. Zauważają swoją obecność i uśmiechają się na widok innej małej buzi wpatrującej się z bliska.

Więź między całą trójką jest cudowna. Silna, piękna i naturalna. Niewymuszona. Nikt nie stoi na uboczu. Nikt nie jest mniej ważny. Jeśli całus Jagodzie, to i całus Franiowi. Jeśli zabawka dla Frania, to i zabawka dla Jagody. Równo każdemu. 

I zawsze razem.