Smarki, irokez i piosenka-pocieszajka

Wpisowy misz-masz. Ku pamięci. I ku pokrzepieniu. Bo w tym ciężkim momencie, jakim jest choroba dzieci, trzeba się czymś pocieszyć, a ze zdjęć zrobionych dzisiaj bije taka radość, że od razu chce się więcej.

Po pierwsze - od kilku dni żyjemy po pachy w smarkach. Zaczęło się od Szymka, który po niedzielnym wypadzie do lasu przeziębił się. W nocy z wtorku na środę dopadło Frania. Trzy czwarte nocy z głowy, bo rozdrażniony był jak nigdy. Dziś, tak jak przypuszczałam, rozsmarkała się Jagoda. W nieustannym ruchu woda morska, Frida, maść majerankowa i chusteczki. My, starzy, zdrowi. Na szczęście! Pisałam to już kiedyś, ale powtórzę - katar to najupierdliwsza z upierdliwych oznak przeziębienia.

Po drugie - zaobserwowałam znaczny przyrost włosów na głowie Jagody. Co dziwne - rosną w charakterystyczny sposób. Układają się do środka, tworząc zabawnego irokeza. Ciekawe jak będą układać się dłuższe...

Po trzecie - dzieciaki nam się coraz bardziej integrują! Zwracają na siebie uwagę, zagadują do siebie, wyrywają sobie ciekawsze zabawki. Szymek przebija jednak wszystkich. Od kilku dni kiedy tylko któreś z bliźniąt zapłacze, podbiega i zaczyna śpiewać mu piosenkę - najczęściej "Pora na dobranoc, bo już księżyc świeci. Dzieci lubią misie, misie lubią dzieci". Rozpływam się!!!