Zima, którą się kocha


Za śniegu duże ilości.
Za słońce twarze nasze ogrzewające.
Za sanki od dawna czekające.
Za wywrotki śmiechem, a nie płaczem okraszone.
Za na śniegu anioły.
Za śniegowe bitwy "na śmierć i życie".
Za na mrozie całusy.

Za ręce zmarznięte. 
Za radości okrzyki.

Nawet za te protesty "Do domu nie! W lesie fajnie, no!", którym towarzyszy wymuszony płacz.


Taką zimę można kochać. 
Na taką zimę czekało się całą... zimę ;)



























































Autor: o
Etykiety: , , , , ,

13 komentarzy:

  1. lili8 lutego 2015 14:36

    zawsze wzruszaja mnie Wasze zdjecia :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy8 lutego 2015 15:03

    Uwielbiam patrzeć na Wasze szczęście, które bije na kilometr :) A rodzice przepięknie wyglądają na zdjęciach! Widać, że zakochani :)
    Paulina(Paula)

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown8 lutego 2015 15:50

    Jak pięknie:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ania z Osobiedlamnie8 lutego 2015 16:29

    Super! A jak Wam się kolory kurtek, spodni, wózków i czapek zgrały - all in blue:) Pięknie wyglądasz, Aniu:) a zima nam się dziś naprawdę udała...a my po długaśnym spacerze wcinamy chruściki...od jutra dieta!:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. MamAnka9 lutego 2015 13:31

      Chruściki... MNIAM! Ja cały czas się pilnuję i choć ciała ubywa, to waga uparcie stoi :/

      Ściskam!

      Usuń
    2. Ania z Osobiedlamnie9 lutego 2015 17:56

      Od wczoraj też się pilnuję, nawet biegałam, co czuję dziś bardzo... a wagą się nie martw, u mnie (kiedyś tam) spadła o 2kg, a wszyscy chwalili, że tak schudłam:) trzymam kciuki!

      Usuń
  5. Marta 9 lutego 2015 13:19

    To sobie popatrzyłam na zimę ;-) Miło Was widzieć tak szczęśliwie uśmiechniętych, taki spacer na pewno działa jak zastrzyk energii dla psychiki. Ja póki co kiszę się w domu, bo nie daję rady wybrać się z dwójką, zreszta pogoda nie zachęca :-( Ania codziennie miała spacery, a Brożek biedny nieraz tydzień siedzi w domu. Czekam na wiosnę jak na zbawienie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. MamAnka9 lutego 2015 13:34

      Znam to, znam. Mnie też bardzo trudno wybrać się samej z dzieciakami. I u nas bywają takie tygodnie, kiedy nie wyglądamy na dwór :( Dlatego korzystamy z weekendów, kiedy mąż w domu i taśmowe ubieranie dzieci zdaje egzamin ;)
      Niestety po wczorajszych szaleństwach został nam (a ściślej Szymkowi) katar. Przy dobrych wiatrach tydzień względnego spokoju z głowy.
      Dużo pogody! :)

      Usuń
  6. Elenka9 lutego 2015 21:07

    Piękne zdjęcia. Zazdroszczę, że Mąż robi zdjęcia. U nas jedyne zdjęcia jakie mam, to jak sama sobie zrobię. Muszę Demolkę oswoić z aparatem ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Unknown11 lutego 2015 15:58

    Zazdroszczę tak pięknej zimy :)

    dzieciaczki wspaniałe :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy13 lutego 2015 11:17

    Błękitna Rodzinka!!!! Ślicznie!!!- Danka I.

    OdpowiedzUsuń
  9. AniBarPioMar18 lutego 2015 18:21

    ale cudowny spacer :)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)