Ostatni

Kolejny rok się kończy. Trudny jak nigdy. Kilka sukcesów odnotowanych, jednak więcej porażek. Mnóstwo trosk, sporo chorób. Tyle planów niezrealizowanych...

Przede mną leży kartka. Piękna grafika, dużo miejsca na zapiski. Lista postanowień na kolejny rok.

Siedzę nad nią, wpatruję się i kombinuję, co by tu wpisać - nawet jeśli nie długopisem, to chociaż w myślach.

Na pewno małe wakacje - od domu, od dzieci. Choćby tylko na 2-3 dni. Odreagować, poleniuchować. Najlepiej z dala od cywilizacji. 

Nie odpuszczę też walki o lepszy wygląd. W minionym roku udało mi się zrzucić 7 kg (5 kolejnych to mój cel na 2016 rok). Regularnie ćwiczę. Czuję się zdecydowanie lepiej - mam kondycję, nie męczę się jak kiedyś. Polubiłam wodę! Tak, jestem z siebie dumna. 

Poświęcę więcej czasu Szymkowi. On tego potrzebuje - naszej uwagi, troski, zrozumienia. Bliźniaki go rozstrajają. Coraz częściej zdarzają się momenty wspólnej zabawy, jednak wciąż więcej kłótni i krzyków. Kiedy jest sam, zmienia się nie do poznania. Rozluźnia się, jest pogodny, chętny do zabawy i nauki. Śpiewa, tańczy, recytuje. Takiego Szymka chcę mieć jak najwięcej.

Przeczytam więcej książek. W tym roku odpuściłam. Przez moje ręce przewinęło się kilka ciekawych tytułów, ale było ich zdecydowanie za mało. Stos na stoliku nocnym niebezpiecznie rośnie, więc czas się nim zająć. 

Zamienię telewizję na radio. Tracę tyle czasu na głupie programy oglądane i tak kątem oka. Nie wnoszą one nic w moje życie. Radiowa Trójko - nadchodzę!  

Spróbuję jak najlepiej przygotować się na wielką zmianę w naszym życiu - mój powrót do pracy po niemal 5 latach! To będzie gigantyczna rewolucja dla całej naszej piątki. Mam nadzieję, że ofiar będzie jak najmniej...

Ograniczę cukier. Wciąż dużo za dużo go w mojej - naszej diecie. Potrafię już wypić herbatę bez cukru, mdli mnie smak słodzonych jogurtów czy serków, ale wciąż zdarzają mi się napady głodu cukrowego. Wiem, to uzależnienie. 

Polubię siebie, ciut bardziej. Miniony rok uzmysłowił mi, że jestem naprawdę silną kobietą, która zniesie i udźwignie wiele. Mam tę moc - można by zanucić pod nosem ;) Zawalczyłam o wiele spraw, które innych mogłyby przerosnąć. Całkiem fajna ze mnie babka, nieskromnie rzeknę.

Mniej będę się złościć, więcej uśmiechać i przytulać (się i do siebie).

Będę częściej biegać.

Będę bardziej spontaniczna. Dam się ponieść chwili. Od czasu do czasu postaram się zlekceważyć ten wewnętrzny głos dorosłego, rodzica, który wciąż szepcze "uważaj", "nie pozwól", "tak nie wypada". 

Zadbam o przyjaźnie, które pojawiły się na horyzoncie. Nie pozwolę im zgasnąć. Przez wiele lat brakowało mi kogoś bliskiego, teraz jest szansa, aby to naprawić.

I na koniec - postaram się częściej zostawić po sobie ślad tutaj, na blogu. Ostatnie tygodnie, ba - miesiące nawet, ubogie były we wpisy. Tak naprawdę, gdybym chciała, pisałabym częściej. 

To tyle. W głowie siedzi jeszcze wiele pomysłów, postanowień, planów. Takich, o których lepiej głośno nie mówić, bo prysną jak bańka mydlana. Jeśli uda się je zrealizować, będzie fantastycznie. Jeśli nie, trudno. Jak dożyję, przerzucę je na kolejny rok.

Ostatni wpis tego roku. Jeśli minione miesiące były dla Was łaskawe i szczęśliwe, niech tak pozostanie. Jeśli nie, życzę Wam, aby Nowy Rok odmienił Wasze życie, żeby uczynił je lepszym, zdrowszym, bogatszym. Kochajcie i bądźcie kochani. Bierzcie życie garściami, acz mądrze. 

Szczęścia w Nowym Roku!