Pierwsze wakacje w piątkę

Miejscówka świetna. Pogoda niezła. Plaża ładna i jeszcze czysta. 

Nasze pierwsze wakacje w piątkę za nami.

Przed wyjazdem miałam sporo obaw - jak nam minie podróż, jak dzieci odnajdą się na miejscu, czy będą umiały spać w innym pomieszczeniu...

Nie było tak źle :) 

W czasie sześciogodzinnej jazdy spały tylko niecałą godzinkę. Resztę wypełniły śpiewy, gimnastyka i paluszki. Usłyszeliśmy chyba milion "wyjść!" i "już bliziutko?", ale daliśmy radę. 

Na miejscu dzieci oszalały z radości, kiedy zobaczyły plac zabaw. W domku po pięciu minutach czuły się jak u siebie. Na plażę (choć urokliwą drogą) było dość daleko - tylko jeden jedyny raz wybraliśmy się piechotką. Szliśmy wieki, bo każdy listek, każdy żuczek taki ciekawy! Później wózkiem i biegówką szło się znacznie energiczniej. 

Nad samym morzem standard - woda za mokra, a piasek za suchy ;) Tylko Szymek ogarnął temat biegania na bosaka, reszta brygady ogłosiła bunt. Na szczęście z każdym kolejnym dniem było lepiej (znaczy się odważniej), chociaż moczenia girek w morzu nie było. 

Zaliczyliśmy rejs statkiem pirackim. I frytki. I pizzę. I lody smerfowe (na szczęście tylko jedną gałkę!). 

Noce, których baliśmy się najbardziej, okazały się znośne. Co prawda ekipa zasypiała później i budziła się dużo wcześniej niż w domu, ale wszyscy spali niemal całe noce. Przed zaśnięciem urządzali sobie koncert życzeń, co wywoływało na naszych buziach wielki uśmiech. 

Niemal codziennie padało i zaraz potem wychodziło słońce. Ta pogodowa huśtawka spowodowała, że mój instynkt macierzyński wariował. Nie wiedziałam, czy ubierać ciepło, czy puszczać tylko w majtkach. Efekt - kaszel i katar u chłopaków. Sami też trochę się zaziębiliśmy. Franko dwa razy zaliczył lekarza - raz z powodu zaczerwienionych oczu (zapalenie spojówek), a drugi - z powodu kaszlu właśnie. 

Opalenizny nadmorskiej nie przywieźliśmy, ale co tam, nie ona najważniejsza. 

Wieczory - choć "na smyczy" - mieliśmy dla siebie. Nie zobaczyłam ani jednego zachodu słońca, nie pospacerowałam z mężem za rękę po plaży, nie zrobiłam sobie z nim ani jednego zdjęcia... Cóż... Obejrzeliśmy za to mecz naszych z Portugalią (to nie na moje nerwy!), wypiliśmy po lampce wina i każdego wieczora wzdychaliśmy ze zmęczenia po bardzo intensywnym dniu.

Wakacje z trójką małych dzieci to nie bajka, ale... dobrze było!