Weź się w garść, kobieto!

Mówisz, że nie wiesz, co i jak. 

Że to wszystko - tam na horyzoncie - Cię przerasta. 
Że zapomniałaś już języka, którym oni posługują się swobodnie.

Że zamiast planu, który układałaś w głowie od wielu tygodni, widzisz tylko chaos.

Że wszystko się zmieni - nie, nie na lepsze, zdecydowanie na gorsze.

Że męża będziesz spotykać pomiędzy kuchnią a łazienką, a dzieci tulić tylko do snu.

Że to, nad czym pracowałaś długie miesiące, zostanie zaprzepaszczone.

Najgorsze jest to, że mówią Ci, że najpiękniejszy czas za Tobą. 
A Ty wciąż nie możesz pojąć, że to prawie pięć lat. Masz wrażenie, że może kilka miesięcy, góra rok...

Nie śpisz po nocach. 

Nie potrafisz czerpać radości z tych ostatnich chwil razem. 

Jesteś rozdrażniona i zmęczona. 

Nie masz cierpliwości do dzieci. 

Łatwo wyprowadzić Cię z równowagi. 

Serio? Potrzebne Ci to?

Kobieto, ogarnij się!

Zadręczasz się, a nie wiesz, jak będzie. 

Musisz zrobić tak, żeby było Wam jak najlepiej w tej nowej sytuacji. 

Uwierz w siebie i w swoją rodzinę.

Nie zakładaj, że starszak dzień w dzień będzie stawiał poranny opór i przez to na pewno spóźnisz się do pracy. Może bliźniaki też będą na tyle łaskawe, że nie obudzą się przed Tobą. Może nie będziesz zwozić tony papierów do domu, jak miałaś w zwyczaju dawniej. Może uda Ci się wygospodarować w ciągu dnia dwie trzy godziny dla tych najważniejszych. Może te plany, programy, projekty, rozporządzenia dadzą się łatwiej okiełznać niż Ci się wydaje...

"Niemożliwe!" - mówisz? 
Eee, nie przesadzaj! 

Co tam milion dokumentów, przez które będziesz musiała przebrnąć, zanim odnajdziesz się po niemal pięciu latach nieobecności. Co tam dwadzieścioro dwoje gimnazjalistów, którym będziesz miała matkować przez kolejne trzy. Co tam pokonywanie codziennie 30 km w jedną stronę. Co tam całe dnie spędzone w szkole, choć etat nauczyciela to tylko 18h... 

Kto jak nie Ty? 
;)